Lichamelijk is er niks aan de hand en toch ben je veel en vaak moe, is alles je teveel. Je beweegt op routine, omdat het moet, maar liefst zou je je opsluiten, afsluiten van alles en iedereen. In gezelschap functioneer je nog wel, maar zodra je alleen bent valt er een duistere deken over je heen.
Misschien herken je jezelf in onderstaande punten.
Misschien zoek je het in middelen als drank of drugs, misschien vermijd je het op andere manieren om alleen te zijn met je zelf, door almaar te sporten, te slapen, te zorgen voor anderen. Zie ook relatietherapie. En: wat zou je je aanstellen, eigenlijk is er niks aan de hand, je hebt toch alles wat je wilde?
Een depressie of een burn-out kan al jaren op de achtergrond aanwezig zijn. Je bewandelt dit pad al lang, je kent dit gevoel van onbehagen wel en misschien is het wel zo dat anderen je erop wijzen dat je niet lekker functioneert.
Bij een depressie wil je niet meer
Bij een burn-out kun je niet meer
Een verandering van denken en voelen zou wel eens veel meer dan je lief is, kunnen veranderen. Daar zit je ook bepaald niet op te wachten. En dus zit je vast in dat web waarin je je langzaam leeggezogen voelt.
Alleen al dit lezen betekent dat je een deel van jezelf bevrijd hebt. Vaak zijn het denkpatronen die we ons aangeleerd hebben (die ons aangeleerd zijn) waardoor we ons ware zelf niet de ruimte gunnen en we uiteindelijk geen kleur meer zien in het leven.
Patronen die ooit werkten, houden ons nu tegen. Groei is inherent aan het leven, maar wat als die groei schuldgevoelens met zich meebrengt, of een ander oordeel over ons afroept?
Vrijheid van denken en handelen vereist moed in deze wereld waar houvast geen gegeven is. Wat is jouw houvast, en biedt deze je steun en liefde of maakt hij je klein en waardeloos, of misschien iemand die je niet bent?
Een depressie en/of een burn-out kunnen complex in elkaar zitten en zijn voor iedereen anders.
Wie ze aangaat, ontdekt veel over zichzelf en de wereld waarin we opgegroeid zijn en momenteel verkeren. Alleen al het accepteren dat jij er middenin zit, vergt veel guts.
Om hulp vragen zo mogelijk nog meer. Mocht je op het punt zijn waar je het zat bent, en bedenkt dat ook voor jou iets moois moet zijn weggelegd, dan ben je welkom.
Alvast een tip: oordeel niet te hard. Ook niet als niemand het hoort.
Heb je suïcidale gedachten, dan ben je zeker welkom. Wel is het dan van belang dat je ook naar een arts dan wel psychiater gaat voor een duidelijke diagnose en mogelijk een medicinale behandeling.
Je kunt ook lijden aan een bore-out, ofwel diepe verveling. Je voelt je niet langer uitgedaagd.
Ook hiernaar kunnen we samen kijken en zien welk pad je kunt bewandelen.
