Er valt niet (meer) te soebatten. Je kunt niet langer zorgen voor iemand, je op de toekomst verheugen, alles is zomaar anders.
Rouwverwerking gaat in golven. Deze golven kunnen je opslokken, en een tijdlang zijn woorden misschien niet van toepassing. Troost is er misschien wel, misschien niet, maar de pijn is diep, rauw. Je bént pijn…
In sommige gevallen kun je ook nog nagejaagd worden door schuldgevoel.
Misschien ook zoek je nog een tijd naar een uitweg, vergeet je je verdriet in afleiding, maar stort je tussen de "feestjes" in… Zoiets kun je best een tijd volhouden.
Ons verdriet, ons verlangen graait naar houvast.
Het is op zo’n moment dat we waarheid kunnen herkennen in poëzie, natuur, misschien geloof, een vriendelijk gebaar. Zij ademen die eeuwigheid, zij erkennen wat ons zo heeft geraakt.
Vind je het tijd om je verdriet te transformeren? Dringt het zich zo op, dat je een sparringpartner nodig hebt om er wat van te maken? Aan de hand van jouw intuïtie, gevoelens en gedachten zoeken we naar een manier van verder leven. Je nacht- en dagdromen en je diepste creatieve zelf spelen hierin een rol.
Ik ben graag je sparringpartner, of, zo je wilt, je stok achter de deur.
Stuur gerust een mailtje.